Naturalny charakter obszaru masywu lasów nadodrzańskich uległ dość wcześnie zatraceniu z dwóch najważniejszych przyczyn. Pierwsza - to silny rozwój osadnictwa począwszy od XIII wieku, co spowodowało wylesienie rozległych obszarów puszcz. Druga - rozpoczęte na szeroką skalę w połowie XVIII wieku prace melioracyjne, które doprowadziły do osuszenia łęgów nadodrzańskich, obniżeniu poziomu wód gruntowych i wpłynęło w zasadniczy sposób na skład gatunkowy lasów.

     Według Morgenländera do końca XVIII w. gatunkiem dominującym na terenie obecnego obrębu Piasek był dąb. Ślady takiego składu gatunkowego odnajdujemy dzisiaj w postaci rezerwatu "Dąbrowa Krzymowska" i rozrzuconych po obrębie pomnikowych dębów. Łęgi nadodrzańskie porastały olszyny, a pozostałą część terenów leśnych zajmowały drzewostany mieszane z udziałem sosny, dębu i buka.

     Na początku XIX wieku zaczęto protegować sosnę oraz sprowadzono świerk, który dotąd na terenie dzisiejszego Nadleśnictwa Chojna nie występował. Sosnę wprowadzono cięciami częściowymi, z umożliwieniem odnowienia naturalnego. Zaczęto również przechodzić do zrębowego sposobu cięć z ręcznym odnowieniem sosny przez wysiewanie szyszek na pasach. Później zaczęto wprowadzać w pobliżu Odry topolę czarną.

     Od 1870 roku nastąpiła dalsza degradacja drzewostanów naturalnych, z uwagi na sprowadzenie nasion sosny z niewłaściwych regionów przyrodniczych. Błąd ten zaczęto naprawiać w pierwszych latach XX wieku, wprowadzając rodzime ekotypy sosny. W taki sposób powstała powierzchnia doświadczalna Witwicha zlokalizowana w oddz. 157i, obecnego obrębu Piasek.

     W okresie II Wojny Światowej około 10% powierzchni leśnej zostało uszkodzone przez pożary. Straty nie były wielkie gdyż paliły sie głównie drzewostany starsze, w których ogień nie wyrządził większych szkód ("pożar dolny").
Użytkowanie odbywało się zrębami zupełnymi ze sztucznym odnowieniem przez sadzenie. Cięcia częściowe prowadzone były tylko w drzewostanach starszych klas wieku w miejscach dogodnych do wywózki, nie dbając zupełnie o stan młodego pokolenia i nie dokonywano żadnych zabiegów hodowlanych. Przyczyniło się to do zachwaszczenia gleby, degradacji siedlisk i powstawania samosiewów mało wartościowych gatunków drzew jak brzoza i osika. Prace odnowieniowe na zrębach zupełnych prowadzone były tylko w pierwszych latach wojny. W ten sposób powstała powierzchnia halizn.

     W 1945 roku utworzono trzy nadleśnictwa: Chojna, Krzywin i Piasek z dawnych lasów majątków ziemskich i chłopskich. Udział lasów państwowych był niewielki i nie przekraczał 20%.

     Z dniem 01.01.1972r. przeorganizowano Nadleśnictwo Chojna z poprzednio istniejących nadleśnictw: Chojna, Krzywina, Piasek.